ေသကြင္းေသကြက္ေလးလွဖို႔
ေနကြင္းေနကြက္ ေလးေရြးေရြးၿပီး
ေခတ္ကို ေပးေပးေနရတာ
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့
တန္တယ္လို႔ မထင္မိေတာ့ဘူး ။
ေဟာဒီဖန္သီးေလး တစ္လံုးလင္းဖို႔
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စမ္းသပ္ခဲ့ရတဲ့
အက္ဒီဆင္ေရ ..
တကယ္ေတာ့ စမ္းသပ္မႈဆိုတာ
သက္မဲ့မီးလံုးေတြကိုသာမက
သက္ရွိေတြရဲ႕ စိတ္မီးလံုးအေပၚပါ လိုအပ္ေနတယ္
က်ဳပ္ဒီလိုယူဆတာျဖင့္ ခင္ဗ်ားကန္႔ကြက္မယ္မထင္ေပဘူး ။
ဆိုလိုခ်င္တာက
က်ဳပ္လည္းစမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္
တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဘာမွမသိတာက သိေနတာထက္ပိုေကာင္းေနသလို
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတာထက္ အိပ္ေနရတာက ပိုၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ရွိတယ္မဟုတ္လားဗ်ာ
ျမင္ရၿပီထင္ေပမယ့္ အေရာင္အလင္း တကယ္ပဲလိုအပ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ
အစရွိ သည္ ျဖင့္ ၍ မွာ ေပါ့ဗ်ာ ။
စိတ္အဆာေတြကတစ္ဆင့္ က်ဳပ္သိျမင္ခဲ့ရတယ္ ။
ဘာပဲေျပာေနေနပါ
ေဟာဒီကမာၻေပၚမွာ ေလေတြတိုက္ေနသမွ်ေတာ့
ဘက္ ဆိုတာကပါေနဦးမွာပဲ ။
ဒါဟာ မလြဲမေသြ အမွန္တရားတစ္ခုလို႔ေတာ့ျဖင့္ က်ဳပ္မယူဆဘူး ။
ကမာၻႀကီး ကိုယ္တိုင္ကိုက တစ္ဘက္ေစာင္းေနတာဆိုေတာ့
က်ဳပ္တို႔လည္း နိမ့္တဲ့ဘက္ ဖိမိေကာင္းဖိမိမွာေပါ့ေလ ။
ဒီလိုေပါ့
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဖန္သီးေလးလည္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အဖြင့္အပိတ္လုပ္ လင္းလိုက္မွိန္လိုက္
က်ဳပ္တို႔ စိတ္မီးလံုးေလးလည္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အဖြင့္အပိတ္လုပ္ ရွင္လိုက္ေသလိုက္
ၿပီးေတာ့လဲ ကၽြမ္းသြားတာပါပဲဗ်ာ
အဲဒီ တစ္ခ်က္ေလး အတြက္ပဲ ဆက္ဆက္ၿပီး အဖြင့္အပိတ္လုပ္တုန္း ။ ။
ဗသားေခ်ာ
ကၽြမ္းေနေသာ မီးသီးမ်ား တပ္ဆင္ၾကမည္
ၾကယ္ေတြေၾကြခဲ့တယ္
အဲဒီေန႔က ၾကယ္ေတြေႂကြခဲ့တယ္
တိတိက်က်ကိုေႂကြက်ခဲ့ပါတယ္
လင္းလင္းထင္ထင္ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုေအာက္မွာပဲ
မိုးေရေတြထဲကို ေႂကြက်ခဲ့တာ
မိုးကၿပိဳတာလား ၊ တိမ္ေတြက ငိုတာလားေတာ့ မသိဘူး
အလင္းခ်င္းထပ္ေနပါရက္နဲ႔
ရင္ဘတ္ကေနျမင္ခဲ့တယ္ ။
မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးကြာ ဆိုတာေတြအတြက္
ထိုးေကၽြးလိုက္ရတာေတြက
ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႔လားကြာ လို႔
ေမးယူလိုက္ရတာေတြခ်ည္း မ်ားလာတယ္ ။
အထူးသတိမျပဳပါနဲ႔
တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ ငဲ့ၾကည့္ပါ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မျဖစ္စေလာက္ဆိုတာေတြ ခ်ည္းကပဲ
လူတစ္ေယာက္ဟာ လူတစ္ေယာက္ကို အားျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္ ။
အဲဒီကာလက
အခ်ိန္
အာ႐ံု၀င္စားမႈ
အပင္ပန္းခံ နာက်င္မႈ
ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရႏိုင္တာေတြအတြက္
နံရံကို ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ထိုးခဲ့တယ္
ေတာက္ ... !
အခုထက္ထိနာေနတုန္းပဲ
အ႐ိုးထဲက တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ... ။ ။
ဗသားေခ်ာ
ေလဆိပ္ကို လိုက္မပို႔ဘူး
တစ္ေယာက္ တစ္လွမ္းစီလွမ္းခဲ့ၾကရင္း
( ကိုယ့္ စည္းခ်က္နဲ႔ကိုယ္ )
လမ္းခုလတ္မွာ ရင္ဘတ္ခ်င္းတိုက္မိခဲ့ၾကတယ္ ။
အေဆာင္ေရွ႕မွာ သီခ်င္းအတူ ထိုင္မဆိုဘူးခဲ့ဘူး
လၻက္ရည္ဆိုင္ အတူ မထိုင္ဘူးခဲ့ဘူး
တိုက္မိတဲ့ေနရာေလး လွတယ္
ငါတို႔ေတြ တတ္သေလာက္သီးၿပီး ႏိုင္သေလာက္ ပြင့္ခဲ့ၾကတယ္ ။
လၻက္ရည္ဆိုင္ အတူထိုင္ဖူးမွ သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ဘူး
ရင္ဘတ္ခ်င္း ႏွီးႏြယ္ဖို႔က အရင္းပါ ။
ငါတို႔ ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ အဲဒီ အေရာင္ထဲ
ညေတြက တစ္သည္းသည္း လင္းလို႔ ။
ဒီအေကြ႕မွာ မင္းက ဟိုတက္နဲ႔ေလွာ္ လို႔
ဒီဇာတ္ကြက္မွာ မင္းကတစ္ခန္းရပ္တယ္
မင္း ဆိုခ်င္တဲ့ သီခ်င္း
ဒီ အခင္းအက်င္းထဲ လင္းၿမဲ ျပက္ၿမဲ ဆိုတာ
မင္း အတြက္ေတာ့ မင္းေသာက္ေနက် Mild Seven တစ္ဖြာတည္းပါ ။
ေလထဲပ်ံမယ့္ငွက္ထဲ
မင္းက တက္ႀကီး တစ္ဆြဲဆြဲနဲ႔
မၿမဲဘူး ဆိုေပမယ့္ ငါကလည္း မရဲဘူး သူငယ္ခ်င္း ။
ေဟာဒီမွာ
ေလေတြတိုက္ေနသေရြ ့ေတာ့
ခင္ဗ်ားတုိ့နဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့
အနံ ့အသက္ေတြကို
ရႈရႈိက္ေနရဦးမွာပါ ...။ ။ (မွ်ားျပာ)
စည္းခ်က္မွန္တဲ့ ဘင္အက်မွာ
ငါတို႔ ေျခလွမ္းေတြ ညီၾကဦးမွာပါ
ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္မိတဲ့ လက္ႏွစ္ဘက္
ရုတ္တရက္ႀကီး ဆြဲမျဖဳတ္ပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း
ေဟာဒီရင္ဘတ္ထဲ မိုးသည္းခဲ့ပါတယ္
ငါ့မွာ ေယာက်ာ္းႀကီးတန္မဲ့ေပါ့ ။
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ အေရာင္တစ္ခုလြတ္က်
ေနာက္… ငါ့ကို ေလဆိပ္မေခၚနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ။ ။
ဗသားေခ်ာ
(၁၃.၈.၀၈)
"သူငယ္ခ်င္း"
မူးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခ်ာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
စမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္ စိမ့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ျမစ္ထဲကိုစီးၿပီးရင္ေတာ့ ပင္လယ္ဆီသြားမွာပဲ
ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္း အစုဟာ ပင္လယ္ျဖစ္တယ္ ။
အရက္တစ္လံုးမွာ ဘယ္ႏွစ္ပက္ပါသလဲ မေမးနဲ႔
၈ ေယာက္ရွိလို႔ ၂ပတ္လည္ရင္ ေတာ္ၿပီ
ေဆးလိပ္ တစ္ပြဲမွာ ေဆးလိပ္ဘယ္ႏွစ္လိပ္ပဲ ပါပါ
တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းကေန ေနာက္္တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္း
မီးခိုးမျပတ္တမ္း ႐ိႈက္ဖြာ ခံရမွာပဲျဖစ္တယ္ ။
စစ္ေရးျပတစ္ခုလို ယိမ္းတစ္ခုလို
တစ္ေယာက္ညိဳ႕ရင္ အကုန္လိုက္ညိဳ႕
တစ္ေယာက္ၿခိမ္းရင္ အကုန္လိုက္ၿခိမ္း
တစ္ေယာက္ရြာရင္ အားလံုးက ထစ္ထစ္ခ်ဳန္းခ်ဳန္း
မန္ယူအသင္းရဲ႕ ေအာင္ပြဲဟာ
အားလံုးရဲ႕ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္လား ျဖစ္ခဲ့တယ္
က်ဆိမ့္ တစ္ခြက္ဟာ အားလံုးအေပၚ
တစ္ငံုစာစီ ျဖစ္လား ျဖစ္ခဲ့တယ္
သူ႔အက်ၤ ီဟာ ငါ့အက်ၤ ီ
ငါ့ေဘာင္းဘီဟာ သူ႔ေဘာင္းဘီ
ဒီေကာင့္ ပုဆိုးဟာ ဟိုေကာင့္ပုဆိုး
ဟင္းတစ္အိုးတည္းမွာ ဇြန္း ၁၀ေခ်ာင္းၿပံဳလို႔
ေဒြးေရာယွက္တင္
လံုးလားေထြးလား
မုန္႔လံုး စကၠဴကပ္
ၾကာကလပ္ေပၚမွာ အားလံုးဆြမ္းေတာ္တင္
ဂစ္တာကို ေဒါင္ေဒါင္ဒင္ဒင္ခတ္မယ္
တစ္ေယာက္က တီး တစ္ေယာက္စီအတြက္တီး တစ္ပုဒ္စီတီး
ပါးစပ္ကတီး လက္ကတီး
ပါးစပ္ကဆို လက္ကဆို
Chorus ဆို ဂစ္တာသံကိုဖံုးလို႔ဆို
မတီးလည္းဆို တီးလည္းဆို
မဆိုလည္းတီး ဆိုလည္းတီး
မတီးလည္းက တီးလည္းက
မကလည္းတီး ကလည္းတီး
အစြဲႀကီး အလမ္းႀကီးမထားပဲ ပြဲႀကီးလမ္းႀကီးမ်ားမယ္ေဟ့ ။
သူ႔အိမ္ ငါ့အိမ္ မင္းအိမ္
မင္းညီမ သူ႔ညီမ ငါ့ညီမ
အျပန္အလွန္ ကူလူး ဆက္ႏြယ္ ယွက္ျဖာ
အဲဒီမွာ ပြင့္တဲ့ပန္းေတြကိုေတာင္ အမည္မေပးရေသးဘူး
“ ဧည့္သည္ ပါတယ္ေဟ့ ”
ခပ္ရီရီတစ္ခ်က္နဲ႔ ခပ္သြက္သြက္တစ္ခြန္းလွမ္းေျပာ
“ သြားစမ္းပါကြာ
ဒီ၀ိုင္းက တစ္ခြက္၀င္ၿပီးလို႔မွ သူစိမ္းျဖစ္ေနေသးရင္
အဲဒီ သူစိမ္းကို အျမည္းလုပ္ပစ္မယ္ .. လာ ”
အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ခြက္ေတြေလထဲမွာ ႂကြပ်ံတက္လို႔ ေဘာင္ဘင္ခတ္မိတယ္
စကား၀ဲသူ စကားနည္းသူ မရွိရဘူး
စကားေျပာၿပီး တအား ေဖာ ေစရမယ္
Tsar* ေခါင္းေလာင္းႀကီးလည္း အသံျမည္ေအာင္ ထိုးပစ္လို႔ရတယ္
MrBean ႀကီးမိႈင္ေအာင္လည္း ေျပာၾကမယ္
နက္သထက္နက္တဲ့ ညေတြ
အဆက္မျပတ္ ေမ်ာ၀င္စီးဆင္း
သတင္း အတင္း အဖ်င္း
ျငင္းၾကခုန္ၾက ေအာ္ၾကဟစ္ၾက
သူ႔ဇယားက ကိုယ့္ဇယား
သူ႔အကြက္ ကိုယ့္အကြက္
ရွင္းလိုက္ ေရြ႕လိုက္
တစ္ခါတစ္ေလ မိုက္ခ်င္လည္းမိုက္တယ္
အိမ္မရွိ ယာမရွိ
ေန႔မသိ ညမသိ
အခ်ိန္မသိ နာရီမၾကည့္
ရွိရင္လည္းရွိသလို မရွိရင္လည္းမရွိသလို ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတတ္တယ္
ေအာ္ဟစ္ဆဲဆို ရန္ေတြျဖစ္ၿပီးမွ ျပန္ခ်စ္တယ္
တစ္မိုးတည္းေန
တစ္ခြက္တည္းေသာက္
တစ္ကိုင္းတည္းနား
တစ္ခုတင္တည္းအိပ္
တစ္ခ်ိန္္တည္းမွာပဲ ငါတို႔ဟာ လင္မယားျဖစ္ခဲ့တယ္
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လို႔
အဲဒီပင္လယ္ႀကီးဟာ
တစ္ခါတစ္ရံ ဆူညံတာကလြဲရင္
အၿမဲတမ္း ၿငိမ္သက္စည္ေ၀
လင္းလြတ္ေပါ့ပါး ႂကြပ်ံလႊင့္တက္လို႔
ဒီေန႔အထိပဲ ။
ဗသားေခ်ာ
ေမာတယ္
ေဇယ်ာလင္းကေျပာတယ္
ကဗ်ာဆရာ ဆိုတာ သူမ်ားထက္စာနာတတ္လို႔တဲ့
စာဖတ္ မနာေပမယ့္လည္း စာနာခဲ့ပါတယ္ ။
တစ္ေန႔တစ္ေန႔
အလြဲေတြကို အကြက္လိုက္ေရြ႕ေပးေနရတာနဲ႔
ေမာတယ္
ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႔ ။
ေလာေလာဆယ္ ကကြက္မွာ
ေခတ္အထဆံုး အသံုးက ေဟာက္စားပဲ
မေလာက္ေလး မေလာက္စားနဲ႔
ေဟာက္စားလုပ္တာက အခံရခက္တယ္ ။
မတူလို႔ ရန္လုပ္ေၾကးသာဆို
အေဖတူ က်ဳပ္က
အေမတူ အစ္ကို႔ ပုဆိုးကို
ကပ္ေက်းနဲ႔ ညွပ္ပစ္ရေတာ့မေပါ့ ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အခ်စ္ဆံုး ဆိုတဲ့လူခ်င္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းခ်င္လာေအာင္ သင္မေပးပါနဲ႔လား
ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ တိုင္ပင္
ကိုယ့္စည္းခ်က္နဲ႔ကိုယ္ အကြက္ေရြ႕တယ္
မလိမ္မိုး မလိမ္မာနဲ႔
အကြက္ဆန္းေတြ ထြင္ၿပီး
ေျခထိုးမခံခ်င္စမ္းပါနဲ႔
ေျပာရတာ တကယ္ေမာတယ္
ဒီမွာ ကိုယ့္လူ
“ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ေလာက္သိရင္ လူပါသတ္မွာ ” ။
ဗသားေခ်ာ
Алекса́ндр Серге́евич Пу́шкин
Алекса́ндр Серге́евич Пу́шкин
(6 июня 1799, Москва — 10 февраля 1837, Санкт-Петербург)
Alexander Sergeyevich Pushkin
(6 June 1799, Moscow - 10 February 1837, St. Petersburg)
အလက္ဇႏၷား ပူရွကင္ (ပုရွကင္ ၊ ပြတ္ရွကင္ လို႔လဲအသံထြက္ၾကပါတယ္ ) ။ ဒီေန႔ဟာ ပူရွကင္ ရဲ႕ ၂၁၀ ႏွစ္ေျမာက္ (၁၇၉၉-၂၀၀၉) ေမြးေန႔ျဖစ္ပါတယ္ ။ ကမာၻ႔စာေပမွာၾသဇာႀကီးမားခဲ့တဲ့ ႐ုရွားကဗ်ာ ဆရာႀကီးပါ ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ (ကၽြန္ေတာ့္အထင္) မာယာေကာ့ဗ္စကီး ၿပီးရင္ လူႀကိဳက္အမ်ား ဆံုးလို႔ ထင္ရပါတယ္ ။ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ ဆရာႀကီးရဲ႕ နာမည္ႀကီး အခ်စ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ႐ုရွား ၊ ျမန္မာ တင္ေပးလိုက္တာပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုးဖတ္ဖူးၿပီး အရမ္းသေဘာက်ခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာပါ ။ ျမန္မာဘာသာ ကိုေတာ့ အဂၤလိပ္ဘာသာက ေနတစ္ဆင့္ျပန္တယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ ႏိုင္ငံတကာ ဂႏၳ၀င္ အခ်စ္ကဗ်ာ (၁၀၀) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲကလို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ျမန္မာ ဘာသာျပန္ ကဗ်ာဆရာကို မမွတ္မိတဲ့ အတြက္ မေဖာ္ျပႏိုင္တာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ (သိတဲ့သူမ်ား ေျပာခဲ့ေပးပါ) ။ အလြတ္မွတ္မိေနတာကို ျပန္ေရးတာျဖစ္လို႔ စားလံုးအနည္းအက်ဥ္း (မူရင္းဘာသာျပန္နဲ႔) လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ။
Я вас любил
Я вас любил: любовь еще, быть может,
В душе моей угасла не совсем;
Но пусть она вас больше не тревожит;
Я не хочу печалить вас ничем.
Я вас любил безмолвно, безнадежно,
То робостью, то ревностью томим;
Я вас любил так искренно, так нежно,
Как дай вам бог любимой быть другим.
အခ်စ္မီးက်ီး
ငါခ်စ္ခဲ့ရဲ႕... အခုေတာင္မွ၀န္ခံရရင္
ငါ့ရဲ႕အခ်စ္မီးက်ီးတခ်ိဳ႕ဟာ ေတာက္ေလာင္ေနဆဲပဲ..။
ဒါနဲ႔ေတာ့ မင့္ကို ပူပင္ေသာက မျဖစ္ေစခ်င္
ထင္ၿပီး၀မ္းမနည္းေစခ်င္လို႔ပဲ..။
မနာလိုသူ ရြံ႕ေၾကာက္သူတို႕သာသိတဲ့
ရွတေ၀ဒနာေတြနဲ႕ မင့္ကို ျမတ္ႏုိးစြာခ်စ္ခဲ့ပါတယ္
အလြန္ညံ့ႏုစြာ အလြန္ရုိးသားစြာ ခ်စ္ခဲ့ပါရဲ႕
ဘုရားသခင္က မင့္ကို….. ေနာက္တဦးက သလိုခ်စ္ေအာင္
ေပးသနားေတာ္မူပါ….. ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္…။
