ဘယ္လို ဆံုခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ တို႔တေတြ
အလင္းျပန္မိၾကသလဲ
ကိုယ့္ ၾကယ္ ။
ရင္ထဲ သြန္ပစ္လိုက္တဲ့ အေတြးမို႔
ညဟာ အိပ္မက္ အသိုးေတြနဲ႔ ဖိတ္စင္
ႏွပ္မွန္ေအာင္ မက္ခဲ့
ၿပီးပါျပီ ။
လူေတြ အိပ္ေမာၾကကုန္ၾကၿပီေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာ အေဝးက ၾကယ္ကေလးကို လြမ္းလို႔ ။
၂၈၊၁၁၊၂၀၁၀။
22Nov2010
22
Nov
2010
ပန္း ပြင့္ ေန႔ရက္မ်ား
Photo Link
စိတ္ကူးလား အေတြးလား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လား
ခ်စ္ေရာင္ျခည္ လင္းခဲ့ေသာ ေန႔စြဲမ်ား
အေႏွးမွ အျမန္ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနေသာ
ကံစီမံရာ အေရာင္အေသြးမ်ား
မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ဆြံ႕အေနခဲ့ေသာ
နားလည္မႈ စိတ္မီးပံုးပ်ံမ်ား
ေက်ာက္ဖယားျမစ္ျပင္ေပၚမွ
အိပ္မက္ဆန္ေသာ ျပကြက္မ်ားႏွင့္
စီးဆင္းေနေသာ ေမတၱာ တရား အလံုးအရင္း မ်ား
အဲဒီည က ေဆးေပါင္းခပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ တို႔မွာ ဒဏ္ရာေတြ အေ၀းသို႔လြင့္စင္
ၾကယ္ေထာင့္ေကြး ေလာကအကန္႔အသတ္ေလးထဲ
ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ရေသာ ပန္း ပြင့္ ေန႔ရက္မ်ား ။ ။
ဗသားေခ်ာ
21.11.10
06Nov2010
06
Nov
2010
ကၽြတ္ထိုးသံ အပိုင္းအစမ်ား
ေ၀ဒနာ အစုအစုလိုက္ေလးေတြကို
တစ္ေထာင့္ငါးရာေစ်းနဲ႔ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ၀ယ္မိခဲ့
နားလည္မႈေဆးေလးေတြ ေန႕စဥ္တိုက္ေကၽြးရင္း
ဒီေရာဂါ ရင့္သထက္ရင့္ … ။
အခန္းထဲကကၽြမ္းသြားတဲ့ မီးသီးထက္
ဦးေႏွာက္ဘတ္သီးက အေရာင္မြဲေတလာ
ကဗ်ာေတြကို ေခ်ာက္ခ်က္နင္းရ
ရတနာသံုးပါးလည္း မနပ္မွန္
မသန္႔စင္ျဖစ္တဲ့ စိတ္ေတြကလည္း အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာ
အစီအစဥ္တက် ဖ႐ိုဖရဲ … ။
ေျခာက္ေပက်င္းေတြဆီ ဦးတည္တာခ်င္းအတူတူ
တပ္မက္မႈေတြ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္၀ယ္
လက္ထဲက အတၱေတြက အေရာင္တလွ်ပ္လွ်ပ္
မေစၦရစိတ္ေတြ ကိုယ္တြင္းက လွ်ံက်
ဇာတာခ်င္းတူရင္ ခင္ဗ်ားကို ကန္ခ်မယ္
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားအတြက္ ေနရာလပ္မရွိ ။
ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္
လူမႈေရး ေရစီးေၾကာင္းထဲ ေမ်ာပါေနသမွ်
ငါ့အတၱ ငါေသြး
ငါ့စိတ္ ငါေသြး
ငါ့မာန ငါေသြး
ကိုယ့္ရင္၀ ကိုယ္ျပန္ထိုးစိုက္မိ
အငိုက္မိသမွ် ဒီတစ္ခ်က္ အ႐ိႈက္ခက္ၿပီ ။
အေဆာက္အဦးေတြ အထပ္ျမင့္လာသေလာက္
လူေတြရဲ႕ စာရိတၱအလႊာေတြ ပါးလ်လာ
တစ္ခုခုနဲ႔မ်ား ၿငိေလမလားလို႔
ကိုယ့္အလႊာပါးေလးကို လံုလံုၿခံဳၿခံဳ သိမ္းထုပ္ရင္း
ကိုယ့္တာေလးကို ေျမသားလိုက္ဖို႔ရင္း
ငါ့ေန၀င္ခ်ိန္ေတြဆီ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္ ။
႐ိုးျမင့္ေအာင္
02Nov2010
02
Nov
2010
ငံ့လင့္
Image Link
ထိုင္ေနတယ္
....
မျပည့္စံုႏိုင္ရွာပဲ ႐ွဴသြင္းေနရတဲ့ ၀င္ေလ
မသက္မသာ မဆင္မျခင္ထြက္သြားတဲ့ ထြက္ေလ
ထိုင္ေနရင္းပဲ ေမာလာရတဲ့ အသက္
အဲဒါေတြ မပါရင္ေတာ့ သမာဓိလို႔ ေျပာလို႔ရရင္ ရမွာေပါ့
အလိုမက်ဘူးရယ္လို႔ စကားလံုးဖလွယ္ဖို႔ကိုေမ့
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အားလံုးက
စေ၀ၿပီဆိုကတည္းက တစ္ေထြမွ မရတာ
အဆီအေငၚက အၿမဲ လြဲႏိုင္လြန္းေတာ့
ဘာပဲဆိုဆို ဘာပဲေျပာေျပာ ဘယ္လိုပဲလာလာ
အလြဲပဲ ထင္တတ္ေတာ့တယ္/ျပန္ေျပာေနခ်င္မိတယ္
တစ္ေယာက္တည္းပဲ အသက္၀င္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေဘာေတြ
တစ္ေယာက္တည္းပဲ စိုးရိမ္တဲ့ က်န္းမာေရး အစီရင္ခံစာေတြ
တစ္ေယာက္တည္း ကစားရင္း ႐ႈံးနိမ့္
တကယ္ေျပာရမယ္ဆို (ေျပာကိုေျပာခ်င္တာ)
ယဥ္ေက်းသူမ်ားရဲ႕ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ တစ္႐ႈးဖတ္ဟာ
ရင္ဘတ္ေတြကို နင္းၿပီးေတာ့မွ
ထြက္က်လာတဲ့ အေျဖတစ္ခုပါ
ဘာမွန္း မသိလို႔ အဓိပၸါယ္မဲ့ေနတာ
အဲဒီ အဓိပၸါယ္ မဲ့ေနတာကိုပဲ ဘာလို႔ ထိုင္ေနမိပါလိမ့္
မ်က္ေစ့ထဲ ၀င္း၀င္းလက္လက္နဲ႔
႐ႈပ္႐ႈပ္ ခတ္ခတ္ ႐ုတ္႐ုတ္ သဲသဲ ျဖစ္တယ္
ဥၾသဆြဲသံ ....
ဒါျဖင့္ ရထား ... လာ .... ေန ..... တာ ..
ေၾသာ္
ငါ .. ေစာင့္ေနတာပါလား ။ ။
ဗသားေခ်ာ
Subscribe to:
Posts (Atom)
