အခန္းဟာ တိတ္ဆိတ္လာတယ္
တိတ္ဆိတ္တယ္ဆိုတာထက္
ေပ်ာ္ရႊင္စိုးရြံ႕စြာနဲ႔ ၿငိမ္သက္လို႔
အသက္ရွဳသံအခ်ိဳ႕
ၾကားလာတယ္
ေနာက္... စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ငိုသံ...။
ဝင္ကစြပ္ေကာင္ေတြလို
ခႏၶာတစ္ခုစီးၿပီး စိတ္တစ္ခုခရီးႏွင္ၾကမယ္
ဘယ္လဲ... ဘယ္ကုိလဲ
ကၽြန္ေတာ္လား... ဟို... အဲ... ဒီေနရာဗ်ာ...
ခင္ဗ်ားေရာ...
အခန္းဟာတိတ္ဆိတ္သြားတယ္
ဝမ္းနည္းေၾကကြဲျခင္းေတြနဲ႔တိတ္ဆိတ္သြားတယ္
ရွိဳက္သံအခ်ိဳ႕
ၾကားမိသလုိ
ေနာက္... စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ငိုခ်လိုက္တယ္...။
႐ိုးျမင္႔ေအာင္
5 Comments:
ဝင္ကစြပ္ေကာင္ေတြလို
ခႏၶာတစ္ခုစီးၿပီး စိတ္တစ္ခုခရီးႏွင္ၾကမယ္
ဘယ္လဲ... ဘယ္ကုိလဲ
ကၽြန္ေတာ္လား... ဟို... အဲ... ဒီေနရာဗ်ာ...
ခင္ဗ်ားေရာ...
.......
တစ္မ်ိဳးေလးပဲ ကဗ်ာကဖတ္ရတာ ကေယာက္ကယက္နဲ႔ စြဲေဆာင္သြားတယ္ စိတ္ကို ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေ၇းခ်က္ပါပဲ
စကားလံုးသစ္ေတြ ေဖြရွာထားတာ
ခမ္းနားဆန္းၿပားလြနး္တယ္ဗ်
ကဗ်ာေလးကို ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ဖတ္ၿပီး သေဘာက်မိတယ္ညီေရ႕
ရိုးျမင့္ေအာင္ .. ရိုးျမင့္ေအာင္...... ရိုးျမင့္ေအာင္ :)
ဒီကဗ်ာကုိ ဘယ္မွာနားၾကားဖူးတာပါလိမ့္
အင္း ငါငိုေနဆဲရံုပါေကာင္းမေလးေရ.. လို႕ပဲဆိုလုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္.. ငိုဖို႕မ်က္ရည္ေတြ ခန္းသြားရင္ ကဗ်ာဆရာေတြ ဘယ္လိုဆက္ငိုလဲ ဟင္... ေျခာက္ေသြ႕သြားတဲ့မ်က္ရည္မိုးေတြ ေအးခဲတဲ့ရာသီဥတု ဒဏ္ေၾကာင့္ ေရခဲျပင္ေတြ ျဖစ္သြားတာထက္ေတာ့ သက္သာမွာပါ
Post a Comment