႐ိုးသားစြာ ... ေၾကြဆင္း

ဘယ္ကိုလဲကြယ္
လာလိမ္႔ႏိုးနဲ႔
ေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔ လမ္းမႀကီးကို ေငးလို႔
ကားေတြက ဝီေခၚေအာင္ ေမာင္းသြားတဲ႔အခါ
ႏွလံုးသားဟာ ကတၱရာ လမ္းမနဲ႔အတူ ျပားကပ္က်န္ခဲ႔တယ္။

ဘယ္လုိလဲကြယ္
ေမးလိမ္႔ႏိုးနဲ႔
တစ္ေန႔ကို အခါတစ္ရာ ထိုင္ေျဖခဲ႔တဲ႔ ခံုတန္းလ်ားေလးေဘးမွာ
အတြဲေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ဝင္ထိုင္သြားအခါ
ခံုတန္းနဲ႔အတူ လူတစ္ေယာက္ အထီးက်န္လွတယ္။

ဘယ္မွာလဲကြယ္
ေခၚလိမ္႔ႏိုးနဲ႔
အသဲကြဲသီခ်င္းသံကို ေလွ်ာ႔ခ်လိုက္မိတယ္
မင္းအသံေလး မၾကားရတဲ႔အခိုက္မွာ
တပ္တပ္မက္မက္ လြမ္းဆြတ္ရတယ္ကြယ္။

ဘယ္ကိုလဲ မသိပါ
ဘယ္လိုလဲ မသိပါ
ဘယ္မွာလဲ မသိပါ
ခ်စ္သူေရ...
ေဟာဒီ ခ်စ္ျခင္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
ငါက ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြကို တူးဆြေကာင္းေနတုန္း။

အသဲကြဲသမားဟာ အျပစ္ကင္းတယ္
အေဆြးသမားဟာ အျပစ္ကင္းတယ္
လြမ္းတယ္ဆိုတာ အခ်စ္သူအေပၚ အ႐ိုးသားဆံုး ေၾကြဆင္းမႈျဖစ္တယ္

သို႔...
ဧကရီေရ...
ခပ္ရဲရဲေလး ေၾကြဆင္းပါရေစကြယ္...။

႐ိုးျမင္႔ေအာင္