နာရီမ်ား (၁)
လူေတြကို ကႀကိဳးဆင္ ေမာင္းႏွင္သြား
စက္႐ံုေတြၾကား စာသင္ခန္းေတြၾကား
လူသြားလမ္းေလးၾကား၊ အေဝးေျပးလမ္းမမ်ားၾကား
႐ုန္းရင္းဆန္ခပ္ လူေတြကို ႀကိဳးတပ္ေမာင္းႏွင္သြား။
နာရီမ်ား (၂)
ႏိွဳးစက္ေလးေပးၿပီး အိပ္စက္ရတဲ႔ညမ်ား
ကိုယ္႔စိတ္က ကိုယ္႔ဦးေႏွာက္ကို မႏိုင္သမွ်
ေဟာဒီ... ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကိုင္ ဖုန္းေလးေပၚမွာ
တာဝန္ေတြ စုပံုပစ္ခ်လိုက္ေတာ႔တယ္...။
နာရီမ်ား (၃)
ၿမိဳ႕လယ္မွာ တခမ္းတနား
ဘူတာ႐ံု ကားဂိတ္ေတြမွာ တခမ္းတနား
ရြာဦးေက်ာင္းမွာ ဆန္းဆန္းျပားျပား
ကၽြန္ေတာ႔္လက္မွာ မခမ္းမနား။
နာရီမ်ား (၄)
နာနာက်င္က်င္နဲ႔ ရယ္(ရီ) ေမာေနခဲ႔ေအာင္
လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးခဲ႔သလားကြယ္
ေဟာဒီလူ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး
သံေယာဇဥ္နယ္ပယ္မွာ အတုန္းအ႐ုန္းက်ဆံုးလို႔...။
နာရီမ်ား (၅)
နာရီမ်ားက ေအာ္ဟစ္အမိန္႔ေပးၾကသည္...
လူသတၱဝါမ်ား ေမြးဖြားေစ
ပ်ိဳေစ....
အိုေစ...
နာေစ...
ေသဆံုး ေပ်ာက္ကြယ္ေစ...
နာရီမ်ား၏ အာဏာစက္ေအာက္တြင္ လူမ်ားဝပ္တြားၾကေလသည္။
႐ိုးျမင္႔ေအာင္
2 Comments:
နာနာက်င္က်င္နဲ႔ ရယ္(ရီ) ေမာေနခဲ႔ေအာင္
လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးခဲ႔သလားကြယ္
ေဟာဒီလူ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး
သံေယာဇဥ္နယ္ပယ္မွာ အတုန္းအ႐ုန္းက်ဆံုးလို႔...
အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုဆိုတဲ့ ဇာတ္ခုံေပၚမွာ အကိုတို႔အားလံုး ၾကံဳသလိုကခုန္ေနၾကရတာမဟုတ္လား ညီေလးေရ
တေနရာရာစီမွာက်ဆံုးေနရတာပါပဲေလ...
နာရီေတြရဲ့ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားၿခင္းေတြေအာက္မွာ ေန႔ေလွ်ာက္ရ ညေလွ်ာက္ရနဲ႔ေပါ့ ညီေလးေရ..
ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး အေတြးေတြပြားသြားခဲ့တယ္
နာရီၾကည္႔ၿပီး ဖတ္သြားတယ္ဗ် ...
အစ ကေန အၿပီး အထိ
၂ မိနစ္နဲ႔ ၃၈ စကၠန္႕ ၾကာတယ္ ...
အဲ ဆက္စပ္ၿပီး ေတြးေတာလိုက္ဦးမယ္ ..
ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ မေၿပာႏိုင္ေသးဘူး :)
ေကာင္းေသာေန႔ပါဗ်ာ ...။။
Post a Comment