ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ .... ကၽြန္ေတာ့္ ကစားပြဲ




ဟိုဘက္က တားလိုက္
ဒီဘက္က ဆီးလိုက္နဲ႔
ေဟာဒီၾကမၼာႀကီးထဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မပိုင္ေသးတာထက္
ညည္းကို မႏိုင္ေသးတာခက္တယ္ ။

ၾကမၼာ၀ိုင္းႀကီး ဘူလိုက္ပံုကေတာ့
ဆြဲသမွ် ကုလားဖဲခ်ည္းပဲ
ဘ၀ သံုးပံုတစ္ပံုစာ ကစားခဲ့တာ
တစ္ခါမွ အိမ္မျပည့္ဖူးဘူး ။

မုဆိုးမလုပ္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ
ေနထြက္က ေန၀င္
ျခေသၤ့လိုက္ဖမ္းေနရတာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္
ဘ၀ရယ္ ...
သူမ်ားအသားေလးမွ မပါရင္
စားလို႔ မ၀င္ခ်င္ဘူးဆိုေတာ့လည္း ခက္သား ။

ညည္းက ဂ်ိဳကာပါ
ဒါေပမယ့္ ငါမေဒါင္းႏိုင္ေသးဘူး
ကိုယ့္၀န္ ကိုယ့္တာ ကိုယ့္ၾကမၼာ
ခ်ာခ်ာလည္ေနရတာ
ကိုယ့္အၿမီးကိုယ္ျပန္လွည့္ကိုက္ၿပီး
ပတ္ခ်ာလည္ေနတဲ့ ေခြးေလးလို
ရယ္စရာလည္း အေကာင္းသား ။

ပစ္ဖဲကိုေမွ်ာ္
ဆြဲဖဲနဲ႔ ရင္ခုန္ၿပီး
ေဘးနဲ႔နံ အံက်ေအာင္ လွည့္ပတ္ေနရတယ္ ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့
ညည္းကို တအားလြမ္းတယ္
အဲဒါေအာက္ရွိ အကုန္ပဲ ။ ။

ဗသားေခ်ာ

2 Comments:

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ကဗ်ာက ရသေၿမာက္ပါေပ့..ၾကိဳက္တယ္ညီေလးေရ..

Unknown said...

ေလာေလာဆယ္ေတာ့
ညည္းကုိတအားလြမ္းတယ္
အဲဒါေအာက္ရွိ အကုန္ပဲ...

ဒါကုန္ရင္
ဖ်ာပံုျပန္မယ္ေပါ့ေနာ္...
ကုိႀကီးေရ..........
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ

 
©2009 က+ဗ်ာ+လွည္း | by TNB